Ο γιατρός μου, ο γιατρός σου, ο γιατρός......

Στο ΤΑΞΙΔΙ της υπογονιμότητας που ανοίγεται μπροστά σας, το μεγαλύτερο κεφάλαιο έχει τίτλο ''Γιατρός''. Ποιον γιατρό ''πρέπει'' να διαλέξω; Ποιος είναι καλός. Ποιος είναι ο κατάλληλος; Οι σκέψεις που συνήθως μοιραζόμουν με τα άτομα που είχαμε κοινό πρόβλημα, κατέληξαν στο τέλος να γίνουν το ''μικρό βιβλιαράκι εμπειριών'' και που μετά από αρκετά χρόνια πια, νοιώθω περήφανη που το έκανα γιατί βοήθησαν πολλούς να βγουν από το ''Λαβύρινθο των ερωτήσεων'' και κατ' επέκταση του πανικού, του άγχους και του μεγάλου φόβου ''Μήπως κάνω λάθος;''

Δεν είμαι μητέρα λένε

Σήμερα τα πιο πολλά παιδικά χεράκια θα κόψουν λουλούδια να προσφέρουν σε εκείνη που τους χάρισε το δώρο Ζωής ως φόρο τιμής και ως Ευχαριστώ.

Σήμερα μανούλες θα χαμογελάσουν και θα φουσκώσουν από περηφάνια, που τα πλασματάκια τους είτε από παρότρυνση κάποια δασκάλας, από μια διαφήμιση ή από κάποια συζήτηση θα συνοδέψουν με ζωγραφιές και τραγούδια αυτό το ευλογημένο Ευχαριστώ που ίσως και να μην καταλαβαίνουν απόλυτα και θα αγγίξει σαν χάδι την μητρική ψυχή....

Είμαι η Ζωή. Δεν έχω παιδί. Είμαι Υπογόνιμη και παλεύω 4 χρόνια να αποκτήσω ένα μωρό. Έχω μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη, έχω την υπομονή και την δύναμη να μεγαλώσω μια ψυχή, έχω περίσσευμα συναισθημάτων μα η αγκαλιά μου είναι άδεια.

Κι αν είσαι .....μια κλειδαριά πριν.....το μεγάλο όνειρο;

Το σκέφτηκες ποτέ;

 

''Να προσπαθήσω;....πως;

 

Να το κάνω; 

Να μην το κάνω;

Κι αν το κάνω λάθος; 

Κι αν..... κι αν......κι αν.......; ''

Μια μικρή αλήθεια, μετά από έναν μεγάλο αγώνα....

(Ατίθαση Πάντα)  
Μια μικρή αλήθεια, μετά από έναν μεγάλο αγώνα.....

Για όλες εκείνες τις ψυχές που με ''συνάντησαν'' διαδικτυακά, τόλμησαν να μοιραστούν μαζί μου τους φόβους τους, τις αγωνίες τους και νοιώθω πως βοήθησα να έρθουν στη ζωή τους τα πιο γλυκά χαμόγελα.....!

Η Μυστική Πύλη

Είμαι η Βίκυ.

Η δημιουργός της Μυστικής Πύλης.

«Μυστική», όπως τα μυστικά που κράταγα από φίλους και γνωστούς όταν ξεκινούσα το δύσκολο ταξίδι της Υπογονιμότητας μαζί με το σύζυγό μου. Μυστικά γιατί το πρώτο αίσθημα της ντροπής που με επισκέφθηκε, άργησε πολύ να φύγει γιατί αυτό το ταξίδι σε μαθαίνει πολλά πράγματα για τον εαυτό σου που ίσως σε άλλη περίπτωση να μην μάθαινα ποτέ.

Ντροπή γιατί επίθετα όπως «ανήμπορη», «ανίκανη», «προβληματική», «στείρα», «άτεκνη» ήταν όσα τριγυρνούσαν κάθε μέρα στο μυαλό μου μα φοβόμουν να τα ακούσω από άλλους.
Γιατί μερικές φορές η αλήθεια δεν πονάει όταν δεν διατυπώνεται από χείλη αγαπημένα. 

«Πύλη» γιατί χρειάζεσαι δύναμη ψυχής για να ανοίξεις κάτι που κυριολεκτικά δεν υπάρχει.
 Οι πόρτες ανοίγουν με μεγαλύτερη ευκολία, μα μια Πύλη, θέλει δύναμη ψυχής να σε βάλει να στέκεσαι και να ξεγυμνώνεις την ψυχή σου, να καταθέτεις τους φόβους σου απέναντι σε άτομα του περιβάλλοντός σου αλλά και σε ξένους. Να ανοίγεσαι για να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου, τις αμφιβολίες σου, να καταθέτεις ουσιαστικά όλες τις άμυνες σου και να εύχεσαι αυτό που θα λάβεις από όσους σε ακούσουν να είναι μόνο αγάπη. Μια αγάπη πέρα από συγγενικούς δεσμούς ή γνωριμίες , μια αγάπη που θα σε βοηθήσει να δυναμώσεις και να παλέψεις για το όνειρο που σε σένα έλαχε να πραγματοποιηθεί με έναν πιο δύσκολο τρόπο. 

Δημιούργησα λοιπόν την Μυστική μου Πύλη, για να δηλώσω το παρόν μου σε άλλες Βίκες σαν εμένα. Σαν τη Βάσω. Την Αθηνά. Την Ζωή. Τον Βαγγέλη. Να τους πω πως δεν είναι μόνοι. Είμαστε πολλοί έστω κι αν είμαστε σκόρπιοι. 

Είμαι εδώ, στη Μυστική Πύλη γιατί θέλω να έρθεις κι εσύ εδώ, απέναντι που είμαι κι εγώ, στο όνειρο της Μητρότητας. Επειδή τα κατάφερα δεν σημαίνει πως δεν θυμάμαι. Δεν σημαίνει πως δεν καταλαβαίνω. Δεν σημαίνει πως έχασα την ικανότητα να σε νοιώθω. 

Στέκομαι εδώ μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν από τη γέννηση των διδύμων επειδή ξέρω και θέλω να δώσω αυτό που δεν είχα εγώ: έναν ώμο για να κλάψεις, ένα χώρο για να ξαποστάσεις, μια ιστορία που θα σου δείξει ότι όλα αυτά δε τα περνάς μόνο εσύ- κυρίως όμως γιατί πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις όπως εγώ, όπως τόσες άλλες και αφού άντεξα εγώ μπορείς και εσύ! Όλες οι κινήσεις που κάνω εδώ και χρόνια και θα συνεχίσω να κάνω... θα έχουν στόχο τα παραπάνω!

www.mitrotita.gr

Το mitrotita.gr- Μυστική Πύλη είναι χορηγός επικοινωνίας στην πρώτη δράση του
ΥποΓονιμότητα : Μιλάμε Ανοιχτά την Κυριακή 10/5 στην Αθήνα με στόχο να βοθήσει όλα τα Υπογονιμα ζευγάρια να μιλήσουν για τους φόβους, τις ανησυχιες ,τους προβληματισμούς τους!
Γιατι η σιωπή δεν είναι λύση.....Δεν ειναι επιλογή!!!!

ΥποΓονιμότητα: Μιλάμε Ανοιχτά

Η ομάδα «Υπογονιμότητα: Μιλάμε Ανοιχτά» προσκαλεί όλα τα ενδιαφερόμενα Υπογόνιμα ζευγάρια, τις οικογένειές τους και τους φίλους τους στην Πρώτη Δράση με θέμα:

 

«Ο ρόλος του ειδικού ψυχικής υγείας στην διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής».

Διακεκριμένοι γιατροί και εξειδικευμένοι επιστήμονες φωτίζουν αθέατες πλευρές του θέματος, ενημερώνουν διεξοδικά και απαντούν σε κάθε απορία.

Βασικός στόχος της ομάδας «Υπογονιμότητα: Μιλάμε Ανοιχτά» είναι μέσω της συγκεκριμένης δράσης να συμβάλλει εποικοδομητικά στο χτίσιμο μιας υγιούς ψυχολογίας των Υπογόνιμων ζευγαριών που θα την παρακολουθήσουν, θεωρώντας τον ψυχολογικό τομέα ως τον βασικότερο παράγοντα μιας επιτυχούς προσπάθειας. Η καλή ψυχολογική κατάσταση του ζευγαριού στην δύσκολη αυτή συγκυρία της ζωής του μπορεί να το βοηθήσει να αντιμετωπίσει με δύναμη και αποφασιστικότητα το πρόβλημα, λαμβάνοντας με νηφαλιότητα και σύνεση τις σωστές αποφάσεις που θα το οδηγήσουν συντομότερα στην πραγματοποίηση του ονείρου της τεκνοποίησης.

Τα ζευγάρια θα έχουν την ευκαιρία να διατυπώσουν απορίες και να εκφράσουν τους φόβους ή τις ανησυχίες τους, λαμβάνοντας υπεύθυνες και επιστημονικά τεκμηριωμένες απαντήσεις από τους ειδικούς μας συνεργάτες - ιατρούς.

Η δράση θα πραγματοποιηθεί στo Civitel Olympic Hotel, στις 10/05/2015, ώρα 11:00 πμ.

                                                     Η είσοδος είναι δωρεάν.

Λόγο περιορισμένων θέσεων, δηλώστε συμμετοχή στα email: info@ivfforums.gr ή

info@mitrotita.gr και στο inbox της σελίδας της Υπογονιμότητα: Μιλάμε Ανοιχτά στο Facebook

CIVITEL OLYMPIC HOTEL
Λεωφόρος Κηφισίας 2Α
151 25 – Μαρούσι
Τηλ: 210-6801900

Άδεια μου αγκαλιά...

Πριν από λίγο άκουσα την ιστορία μιας γυναίκας η όποια γέννησε πρόσφατα.

Ο φίλος της την παράτησε και αυτή δεν αντέχει να βλέπει το μωρό της, αφού της θυμίζει ότι αυτό είναι η αιτία που την χώρισε ο μεγάλος έρωτας.

Σκέπτεται να το δώσει... 

Συγγνώμη αλλά είμαι τόσο θυμωμένη μαζί της, που δε ξέρω πώς συγκρατούμαι να μην πω τι πραγματικά πιστεύω γι αυτήν... 

  

Πως είναι δυνατόν να βλέπεις ένα πλάσμα ημερών με τα χεράκια του, τα μικρά τα ποδαράκια του και να μην νιώθεις τίποτα; 

Να νιώθεις όπως είπε και η ίδια… ένα κενό;
Πως είναι αυτό το κενό;    

Είναι το ίδιο σαν το δικό μου;

 
Με την διαφορά ότι το δικό μου κενό είναι υπεύθυνο για την άδεια μου αγκαλιά!

Κατερίνα

Σαν σήμερα τρία χρόνια πριν....

Σαν σήμερα 3 χρόνια πριν, έφτασε αυτή η καταστροφική μέρα που ήρθαν πρόωρα στον κόσμο τα δίδυμα μου και έφυγαν. Έχουμε βιωσει πολλές δύσκολες καταστάσεις έκτοτε. Ήταν ένας μεγάλος αγώνας να καταφέρουμε να μείνω έγκυος, ήταν η πρώτη μου εγκυμοσύνη, ύστερα από δυο χρόνια προσπαθειών και 2 εξωσωματικές. Η εγκυμοσύνη ήταν κάτι το καταπληκτικό για μένα, αλλά συγχρόνως και πολύ δύσκολη. Και ξαφνικά μια μέρα όλα τελείωσαν πολύ σύντομα, με τον σύζυγο μου και μένα να νιώθουμε στενοχωρημένοι, συντετριμμένοι και χωρίς καμία ελπίδα ότι θα καταφέρουμε κάποια στιγμή να αποκτήσουμε παιδί.

Το να ξαναβρούμε το χαμόγελο μας είναι μια διαδικασία που μας έχει πάρει αρκετό χρόνο καθώς όταν καταφέρνουμε να κάνουμε κάποια βήματα μπροστά ξαναγυρνάμε στην ίδια ψυχολογική κατάσταση με κάθε αποτυχημένο κύκλο ή αποβολή. Αλλά συνεχίζουμε την προσπάθεια και αναζητάμε τις στιγμές χαράς και ευτυχίας παρ’ όλη τη λύπη που νιώθουμε. Ο καθένας από μας προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να ξεπεράσει αυτή την άσχημη κατάσταση (και ειλικρινά πιστεύω πως εγώ τα καταφέρνω πολύ καλύτερα απο αυτόν, καθώς αυτή η χρονιά ήταν επαναστατική για μένα και με βοήθησε να δω με πιο θετική ματιά τη ζωή). Στην πρώτη επέτειο της γεννήσεως και του θανάτου των διδύμων μας δεν μπορούσα να καταλάβω αν υπήρχε νόημα στο να συνεχίσω να ζω αν δεν έχω παιδιά. Τώρα ξέρω πως η ζωή μου έχει έναν σκοπό ακόμα κι αν δεν αποκτήσω ποτέ παιδί. Και μπορεί να μην ξέρω ακόμα ποιος ακριβώς είναι αυτός ο σκοπός, μιας και πάντα πίστευα πως ήταν να γίνω μητέρα, ξέρω όμως πως θα τον βρω όπως και να έχει. Eλπίζω πως κάποια στιγμή θα καταφέρω να γίνω μητέρα και να αποκτήσω τα παιδιά που ήδη υπάρχουν στην καρδιά μου και έτσι η ζωή μου να αποκτήσει ένα άλλο νόημα. Μέχρι τότε, θα συνεχίζω να ωριμάζω, να μαθαίνω, να εύχομαι και να ελπίζω.
Aυτό που θέλω να πω σήμερα είναι ένα «Χρόνια Πολλά» στα δίδυμα αγόρια μου. Μου λείπετε. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που περάσαμε μαζί και τη χαρά και τον ενθουσιασμό που μοιραστήκαμε. Σας ευχαριστώ επίσης για όσα με βοηθήσατε να μάθω και να συνειδητοποιήσω μέσω της απουσίας σας από τη ζωή μου, και για όλες τις ευκαιρίες που μου δώσατε να ωριμάσω και να προετοιμαστώ για τη μητρότητα. Αν εσείς ή τα αδέρφια σας επιθυμείτε να επιστρέψετε σύντομα κατά τη διάρκεια του έβδομου κύκλου μου, είμαι έτοιμη και σας περιμένω με ανοιχτες αγκάλες. 

πηγή 
http://justanotherinfertilityblog.com

 

Φυσική Σύλληψη VS Εξωσωματικής

 Είναι απίστευτο τι κακίες ακούς από γυναίκες που έμειναν έγκυος φυσιολογικά.

Δεν φτάνει που κάποιες από αυτές έχουν εγκληματική αγνοία απέναντι στα όσα περνά μια Υπογόνιμη, έχουν και άποψη.

Ορίστε τι έχω ακούσει.

 

1)Γιατί δεν προσπαθείτε φυσιολογικά; 

 (μα πως δεν το σκεφτήκαμε; )

2)Που πάτε να μπλέξετε;

3)Δεν πειράζει αν δεν πετύχει… θα το ξανακάνει 

(αυτό λέχθηκε ενώ περιμέναμε τα αποτελέσματα μετά την διαδικασία της εμβρυομεταφοράς).

4) Και το κορυφαίο σχόλιο

Επειδή ο άντρας μου είχε αφήσει έγκυο  την πρώην του, η πεθερά μου θεώρησε σκόπιμο μόλις τους ενημερώσαμε να μου πει:

« Ήμουν σίγουρη ότι δεν έφταιγε ο Μανώλης αφού είχε αφήσει γυναίκα έγκυο».

Και έλαβε  την εξής απάντηση από μένα:

«Και που ξέρεις ότι ήταν δικό του;  Μόνο η μάνα ξέρει.»

Το βούλωσε.