Κυριακή 26 Απριλίου 2015

Μια διαδρομή γεμάτη ελπίδα...

Ύστερα από προσπάθειες δυο χρόνων να μείνω έγκυος με φυσικό τρόπο και τρία χρόνια θεραπευτικής αγωγής για την υπογονιμότητα μας, καταφέραμε να συλλάβουμε παιδί. Δυο μήνες αφότου γεννήθηκε ο γιος μας, έχασα απροσδόκητα τον σύζυγο μου ύστερα από επιπλοκές από τη θεραπεία κατά του καρκίνου. Παρ’ όλο που είναι μόλις ενός χρόνου,είναι ακριβώς σαν τον μπαμπά του.   


Καίτη

1 σχόλιο:

metaxia nikolopoulou είπε...

Να σου ζήσει γλυκειά μου το αγορ΄κι σου να είναι γερό και τυχερό στη ζωή του και εύχομαι ο Θεός να σε βοηθήσει να τον μεγαλώσεις και να μην του λείψει τίποτε!!!Κουράγιο και δύναμη να αντέξεις την απώλεια του συζύγου σου Να είσαι καλά σε φιλώ !!!